អត្ថបទលោក លៀង សូរ្យរិទ្ធ៖
ប្រទេសជប៉ុនបានរៀបចំការបោះឆ្នោតនៅថ្ងៃទី ៣១ ខែតុលា ឆ្នាំ ២០២១ នេះ ការបោះឆ្នោតលើកនេះមានបេក្ខជនឈរឈ្មោះមុខថ្មីជាច្រើនរូប ប៉ុន្តែអ្នកទាំងនោះសុទ្ធតែ«ទាយាទត្រកូលអ្នកនយោបាយ» ដែលបន្តអំណាចពីជំនាន់មួយទៅជំនាន់មួយ ។
លោក ស៊ូស៊ូមុ យ៉ាម៉ាជិ អាយុ ៣៨ ឆ្នាំ ជាបេក្ខជនបោះឆ្នោតថ្មីសម្រាប់ខេត្ត Saitama, ឪពុករបស់គាត់គឺលោក តៃមេ យ៉ាម៉ាងូជិ (Taimei Yamaguchi) អាយុ 72 ឆ្នាំ ជាអ្នកនយោបាយសំខាន់សម្រាប់គណបក្សសេរីប្រជាធិបតេយ្យ ឬ LDP និងជាអ្នកគ្រប់គ្រងប្រទេសអស់រយៈពេល 25 ឆ្នាំមកហើយ គាត់បានបញ្ជូនកូនប្រុសរបស់គាត់ទៅហ្វឹកហាត់ជាលេខារបស់អតីតនាយករដ្ឋមន្ត្រីជប៉ុន យ៉ូឈិហ៊ិដៈ ស៊ូហ្គា (Yoshihide Suga) ក្នុងអាណត្តិដែលលោក ស៊ូហ្គា ជាលេខាទូទៅនៃគណៈរដ្ឋមន្ត្រី ដើម្បីត្រួសត្រាយផ្លូវនយោបាយសម្រាប់អ្នកស្នងមរតក ។
លោក យ៉ាម៉ាជិ និយាយថា លោកនឹងបន្តមាគ៌ានយោបាយរបស់ឪពុក អភិវឌ្ឍស្រុកកំណើត ។ អ្នកនយោបាយជើងចាស់ដែលគាំទ្ររបស់គណបក្ស LDP បាននាំគ្នាជួយរកសំឡេងឆ្នោត ដោយលើកពាក្យថា «សូមកុំភ្លេចសមិទ្ធផលរបស់លោក យ៉ាម៉ាអូជិ ហើយជួយគាំទ្រលោក យ៉ាម៉ាងូជិ ជាកូនផង»! ។
លោក ឈិអូសាគិ យ៉ាស៊ូហ៊ិសៈ អតីតជាលេខាធិការគណៈរដ្ឋមន្ត្រីរបស់លោក ស៊ិនហ្សូ អាបេ ក៏បានប្រកាសទម្លាក់ដៃឈប់ធ្វើនយោបាយ ហើយឲ្យកូនប្រុសរបស់គាត់ឈរឈ្មោះជាបេក្ខជនបោះឆ្នោតនៅខេត្តអេហ៊ិមិៈ ។
ក្រៅពីនេះ សមាជិក«ព្រឹទ្ធសភា» ក្នុងគណបក្ស LDP ជាច្រើនរូបក៏មិនឈរឈ្មោះបោះឆ្នោតក្នុងលើកនេះទៀតដែរ ហើយបានរុញបន្តឲ្យកូនក្មួយធ្វើនយោបាយតាមលោក ហ៊្វូមិអុៈ គិឈិដៈ ប្រធានគណបក្ស ដែលប្រកាសថា ជំនោរគណបក្ស LDP នឹង «បក់ឆ្ពោះទៅយុគសម័យនៃមនុស្សជំនាន់ថ្មី» ។
ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ លោក គិឈិដៈ រួមទាំងអតីតនាយករដ្ឋមន្ត្រីជាច្រើនរូប ដូចជា លោក ស៊ិនហ្សូ អាបេ និង សមាជិកតំណាងរាស្ត្រភាគច្រើនរបស់ជប៉ុន សុទ្ធតែមកពី«ត្រកូលអ្នកនយោបាយ» ដែលបានស្នងអំណាចពីជីតា ឪពុកដល់កូន ក្មួយ ចៅៗរបស់ពួកគេ ។ «ត្រកូលនយោបាយបន្តអំណាចរបស់ប្រទេសជប៉ុនមានចំនួនច្រើនជាងប្រទេសដទៃៗទៀត» ។
នៅក្នុងចំណោមបេក្ខជនឈរឈ្មោះបោះឆ្នោតរបស់គណបក្ស LDP លើកនេះមាន ៣៣៦ នាក់ មាន ១០៤ នាក់ ឬ 31% មកពីត្រកូលអ្នកនយោបាយ ស្របពេលដែលខាងប្រជាធិបតេយ្យនៃរដ្ឋធម្មនុញ្ញ មេដឹកនាំគណបក្សប្រឆាំង មានបេក្ខជនមកពី«ត្រកូលអ្នកនយោបាយ» ប្រមាណ 12.1% ។
សាស្រ្តាចារ្យ អ៊ូជិយ៉ាមៈ យូ នៃមហាវិទ្យាល័យតូក្យូមានប្រសាសន៍ថា គណបក្ស LDP មានវប្បធម៌បន្តអំណាចជា«គ្រួសារនយោបាយ» ដោយសារមានគុណសម្បត្តិ ៣ យ៉ាងដែលធ្វើឲ្យមានឱកាសឈ្នះការបោះឆ្នោតខ្ពស់ គឺ ៖
មានឈ្មោះល្បីខ្ទរខ្ទា មានមូលនិធិ, អ្នកជំនាញនយោបាយនិយាយថា ពួកគេមានមូលដ្ឋានល្អ កេរ្តិ៍ឈ្មោះ និងមូលនិធិ រួមទាំងបទពិសោធន៍ ។ ការទទួលជោគជ័យនយោបាយទាមទារទាំងកម្លាំង និងធនធានមនុស្ស បើមិនដូច្នេះទេ ទោះបីពួកគេមានចំណេះដឹង និងក្តីប្រាថ្នាក៏ដោយ ឱកាសនឹងក្លាយជាអ្នកនយោបាយក៏វាមានតិចតួចដែរ ។
ខាងលោក យ៉ូឈិហ៊ិដៈ ស៊ូហ្គា គឺជានាយករដ្ឋមន្ត្រី ពីរបីនាក់មកពីសាមញ្ញជន ក្នុងអំឡុងពេលដឹកនាំគណបក្ស LDP គាត់បានស្នើឱ្យកែលម្អច្បាប់គណបក្ស ការកំណត់ការបន្ត«ពូជគ្រួសារនយោបាយ» ប៉ុន្តែគាត់បែរជាផុតពីអំណាចមុនទៅហើយ ។
ក្រោយពីលោក ហ៊្វូមិអុៈ គិឈិដៈ ជានាយករដ្ឋមន្ត្រី គណៈរដ្ឋមន្ត្រីរបស់គាត់បែរជា «ស្រាថ្មីក្នុងដបចាស់» ដូចជាលោក ឈុនអ៊ិជិ ស៊ូស៊ូគិ រដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងហិរញ្ញវត្ថុ បិតារបស់គាត់គឺលោក សេនកូ ស៊ូស៊ូគិ អតីតនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហើយខ្លួនលោក គិឈិដៈ ក៏លេងល្បែងនយោបាយបន្តទាំងឪពុក និង ជីតា ដែលជាសភាតំណាងរាស្ត្រ ។
ចំណែកគណបក្សប្រឆាំង ទោះជាមាន«ត្រកូលនយោបាយ» តិចជាងក៏ពិតមែន ប៉ុន្តែមិនមែនគ្មានការបន្តអំណាចនោះទេ ។ បេក្ខជនជាច្រើនក៏ជាកូនចៅរបស់លោក យូគីអូ អេដាណូ (Yukio Edano), មេដឹកនាំគណបក្សប្រជាធិបតេយ្យធម្មនុញ្ញបាននិយាយថា «គ្រួសារនយោបាយមិនមែនជារឿងអាក្រក់នោះទេ អ្នកស្នងមរតកនយោបាយ គឺជាអ្នកស្គាល់តំបន់ ស្គាល់សុខទុក្ខប្រជាជន ទទួលខុសត្រូវ ជាងមនុស្សចម្លែកមុខថ្មី» ។
សង្គមជប៉ុនមានការអភិរក្សខ្ពស់ ដូច្នេះ ប្រជាជនមានទំនោរជ្រើសរើសអ្នកស្នងមរតករបស់អ្នកនយោបាយ ហើយនេះជាមូលហេតុដែល LDP កាន់អំណាចយូរមកហើយ ៕