by Mr. Savuth
ប្រទេសសិង្ហបុរី ជាប្រទេសកោះតូចមួយ ផ្អែកទៅលើការនាំចូលស្ទើរទាំងស្រុង ដើម្បីតម្រូវការប្រើប្រាស់របស់មនុស្សប្រមាណ ៥,៨ លាននាក់នៅក្នុងផ្នែកអាហារ ដូចជា ការនាំចូល ត្រី អង្ករ បន្លែ គ្រាប់ធញ្ញជាតិ សាច់ជ្រូក និងសាច់មាន់ ។ល។
ដូច្នេះប្រសិនបើមានបញ្ហាជាមួយនឹងខ្សែចង្វាក់ផ្គត់ផ្គង់សកល សិង្ហបុរីនឹងត្រូវរងផលប៉ះពាល់ ច្បាស់បំផុតនៅពេលនេះ គឺថាម៉ាឡេស៊ីបានប្រកាសផ្អាកការនាំចេញសាច់មាន់ តាំងពីថ្ងៃទី១ ខែមិថុនា ដើម្បីសន្តិសុខស្បៀងក្នុងប្រទេស ។
នាយករដ្ឋមន្ត្រីសិង្ហបុរី លោក លី ស៊ានឡុង (Lee Hsien Loong) បាននិយាយថា ផលប៉ះពាល់លើសិង្ហបុរីគឺជា «ការគួរឲ្យខកចិត្ត» ប៉ុន្តែទោះយ៉ាងណា ត្រូវតែទទួលយកវា និងត្រៀមខ្លួន លើកនេះនិយាយអំពីមាន់ ប៉ុន្តែនៅពេលក្រោយ វាអាចជាអ្វីផ្សេងទៀតដែលនឹងមានឥទ្ធិពលកាន់តែទូលំទូលាយ ។
រដ្ឋាភិបាលសិង្ហបុរីអាចដោះស្រាយស្ថានការណ៍បាន តាមរយៈការនាំចូលសាច់មាន់ត្រជាក់បន្ថែមពីអូស្ត្រាលី និងថៃ ស្របពេលបង្កើននាំចូលសាច់មាន់ក្លាស្សេមកពីប្រទេសប្រេស៊ីល និងសហរដ្ឋអាមេរិក ។ ចំណែក សាច់មាន់ស្រស់ រដ្ឋាភិបាលសិង្ហបុរីបង្កើនការនាំចូលពីប្រទេសថៃរហូតដល់ ១០ ដងឯណោះ ។
អាជ្ញាធរចំណីអាហារសិង្ហបុរី (SFA) បានចេញផ្សាយរបាយការណ៍ «ស្ថិតិម្ហូបអាហារសិង្ហបុរី»កាលពីឆ្នាំមុន អំពីការផលិតម្ហូបអាហារសម្រាប់ប្រើប្រាស់ក្នុងស្រុក សិង្ហបុរីមានសមត្ថភាពផលិតបន្លែ ៤% អាហារសមុទ្រ ៨% និងស៊ុត ៣០% ហើយបានកំណត់គោលដៅសម្រេចបាន ៣០% នៃផលិតកម្មអាហារសំខាន់ៗទាំងនេះនៅឆ្នាំ ២០៣០ ដែលរដ្ឋាភិបាលសិង្ហបុរីហៅថា «គោលដៅ 30 x 30» ។
សន្តិសុខស្បៀងគឺ ចាត់ទុកជា«បញ្ហាដែលប៉ះពាល់ដល់អស្ថិរភាព» សម្រាប់សិង្ហបុរី នេះបើតាមការវិភាគ SFA ដែលនិយាយផងដែរថា ច្រើនជាង 90% នៃអាហារប្រើប្រាស់នៅក្នុងប្រទេសនេះ បានមកពីការនាំចូល ហើយមានតែ 1% ប៉ុណ្ណោះ ដែលបានទទួលចំណែកសម្រាប់កសិកម្ម ។
ទោះបីជាប្រាក់ចំណូលរបស់ប្រទេសសឹង្ហបុរីក្នុងមួយគ្រួសារ គឺស្ថិតក្នុងចំណោមប្រទេសដែលខ្ពស់ជាងគេក្នុងពិភពលោក ប៉ុន្តែគ្រួសារនៅសិង្ហបុរីចំណាយតិចតួចណាស់លើអាហារ ។
ជាលទ្ធផល ទោះបីជាសិង្ហបុរីសម្រេចបានគោលដៅ 30×30 ក៏ដោយ ក៏ 70% ដែលនៅសល់នឹងនៅតែពឹងផ្អែកលើប្រទេស 180 ផ្សេងទៀតនៅលើភពផែនដី ដែលសិង្ហបុរីនាំចូលអាហារ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយប្រសិនបើការខ្វះខាតបែបនេះកើតឡើងម្តងទៀត មិនទាន់មាននរណាម្នាក់អាចទស្សន៍ទាយបានច្បាស់លាស់នៅឡើយទេថា តើសិង្ហបុរីនឹងអាចទប់ទល់ និងដោះស្រាយបញ្ហានេះបានកម្រិតណា?
បើតាមការបង្ហាញរបស់រដ្ឋាភិបាលថា បរិមាណអង្ករបម្រុងទុកក្នុងស្តុកបច្ចុប្បន្ន គឺល្មមសម្រាប់រយៈពេល ៣ ខែទៀត ខណៈដែលគេរាយការណ៍មកថា ក្នុងអំឡុងពេលវិបត្តិកង្វះសាច់មាន់លើកនេះ ក្រុមហ៊ុន ហ្វែរហ្វ្រាយ ដែលជាខ្សែចង្វាក់លក់រាយធំបំផុតរបស់សិង្ហបុរី មានសាច់មាន់ក្លាស្សេទុកបានរយៈពេលប្រហែល ៤ ខែ
លើសពីនេះទៀតវិធីមួយផ្សេងទៀតដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាបែបនេះ ដែលអាចកើតឡើងនាពេលអនាគត គឺរដ្ឋាភិបាលសិង្ហបុរីគួរមានកិច្ចសន្យា ឬកិច្ចព្រមព្រៀងលើវិស័យកសិកម្មជាមួយបរទេស ជាពិសេសប្រទេសដែលអាចផលិតអាហារបានយ៉ាងគ្រប់គ្រាន់ ៕
រូបភាព GETTY IMAGES