ប្រទេសអ៊ីស្រាអែល ប្រែក្លាយដីខ្សាច់ ឲ្យក្លាយជាដីកសិកម្មដំទំនើប
.jpg)
ដោយ សូរ្យសែង៖
ប្រទេសអ៊ីស្រាអែល ជាងពាក់កណ្តាលត្រូវបានគ្របដណ្តប់ដោយវាលខ្សាច់ ហើយមានដីត្រឹមតែ ២០% ប៉ុណ្ណោះក្នុងចំនួនសរុប 125,1 km² ដែលអំណោយផលសម្រាប់ការដាំដុះ បូករួមទាំងទឹកមិនគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ធ្វើកសិកម្មផង ប៉ុន្តែឥឡូវនេះ អ៊ីស្រាអែលបានប្រែក្លាយវាលខ្សាច់ ទៅជាដីដាំដំណាំ និងក្លាយជាអ្នកដឹកនាំបច្ចេកវិទ្យាកសិកម្មកំពូលរបស់ពិភពលោក ហើយមានផលិតផលគ្រប់គ្រាន់ដែលសល់ពីការប្រើប្រាស់ ដល់ការនាំចេញ ។
តើអ៊ីស្រាអែលធ្វើបានដោយរបៀបណា?
អ៊ីស្រាអែលជាទឹកដីនៅចន្លោះទ្វីបបី គឺអាស៊ី អាហ្រ្វិក និងអឺរ៉ុប ។ ប្រជាជនមានភាពចម្រុះគ្នា តែភាគច្រើនជាជនជាតិជ្វីហ្វ ឬហៅថា «ជនជាតិយូដា» ដែលធ្លាប់រស់នៅក្នុងទឹកដីនេះស្រាប់ ហើយត្រលប់មកទីនេះម្តងទៀត ពួកគេស្ថិតក្នុងចំណោមអ្នកដំបូងគេដែលមានកសិកម្មទំនើបនៅក្នុងប្រទេសអ៊ីស្រាអែល។
ក្នុងអំឡុងពេលដំបូង ដីនៅអ៊ីស្រាអែលមានបញ្ហា និងមិនអំណោយផលសម្រាប់ការដាំដុះ ដោយសារតែតំបន់នោះភាគច្រើនជាវាលខ្សាច់ រួមទាំងបញ្ហាការធ្លាក់ចុះគុណភាពដី និងប្រភពទឹកខ្វះខាត លើសពីនេះទៀតបរិមាណទឹកភ្លៀងជារៀងរាល់ឆ្នាំមានតិចតួច ប៉ុន្តែជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានដោះស្រាយបញ្ហានេះ ដោយប្រើសារធាតុគីមីដើម្បីកែលម្អគុណភាពដី រហូតដល់អាចដោះស្រាយបញ្ហាដីបាន និងដាំដុះដំណាំបានដោយជោគជ័យ ។
ដោះស្រាយចប់រឿងដី គឺចូលដល់កង្វះខាតទឹក ក៏ព្រោះតែអ៊ីស្រាអែលមានប្រភពទឹកសាបតែពីរប៉ុណ្ណោះ គឺបឹងកាលិលី និងទន្លេហ្សកដង់ ។ ប្រភពទឹកសាបទាំងពីរគឺនៅភាគខាងជើងប្រទេស និងនៅជាប់ប្រទេសហ្ស៊កដានី វាមានបញ្ហាក្នុងការប្រើប្រាស់ ដោយសារអ៊ីស្រាអែលជាជនជាតិជ្វីហ្វ ដែលមានជម្លោះជាមួយប្រទេសអារ៉ាប់ដែលជាប្រទេសមូស្លីម ។
នៅពេលដែលស្ថានភាពនេះត្រូវបានបង្ខំ ចាំបាច់ត្រូវតែស្វែងរកដំណោះស្រាយដើម្បីទទួលបានទឹកគ្រប់គ្រាន់ ជាពិសេសជាមួយវិស័យកសិកម្ម ដែលមានសារសំខាន់ខ្លាំងណាស់ចំពោះប្រទេសកំពុងរីកចម្រើន ត្រូវតែមានប្រភពអាហារគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ប្រជាជនក្នុងប្រទេស ។
.jpg)
គម្រោងសំខាន់មួយគឺ «ការដឹកជញ្ជូនទឹករបស់ជាតិ» ដែលជាបំពង់ជញ្ជូនទឹកពីភាគខាងជើងនៃប្រទេសទៅភាគខាងត្បូង។ គម្រោងនេះត្រូវបានសាងសង់ក្នុងរយៈពេលដ៏យូរដោយប្រើពេលជាង ១៦ ឆ្នាំ រហូតដល់បំពង់ទឹកទូទាំងប្រទេសត្រូវបានបញ្ចប់ក្នុងឆ្នាំ ១៩៦៤ ។
ប៉ុន្តែក្រោយមក នៅតែមានបញ្ហា ទោះបីទឹកគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់កសិកម្មក៏ដោយ ប៉ុន្តែការប្រើប្រាស់ទឹកប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាព បានក្លាយជាបញ្ហាថ្មីជំនួសវិញ ព្រោះទឹកជាង ៨០% ត្រូវបានប្រើប្រាស់ក្នុងវិស័យកសិកម្ម
ដែលត្រូវបានគេចាត់ទុកថាខ្ពស់ណាស់ រហូតដល់មិនមានទឹកគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ឧស្សាហកម្មផ្សេងទៀត និងមិនគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ការប្រើប្រាស់របស់ប្រជាជនក្នុងប្រទេស ។
នៅឆ្នាំ ១៩៥៦ លោក ស៊ីមចា ប្លាស្ស (Simcha Blass) ស្ថាបនិកក្រុមហ៊ុនគ្រប់គ្រងទឹកកសិកម្ម Netafim បានបង្កើតប្រព័ន្ធ Drip Irrigation ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាការប្រើប្រាស់ទឹកក្នុងវិស័យកសិកម្ម បានដោយជោគជ័យ ។
វិធីសាស្រ្តរបស់គាត់គឺជំនួសឱ្យការស្រោចទឹកជាទូទៅ បន្ទាប់មកខួងបំពង់ ឬភ្ជាប់ខ្សែទម្លាក់ទឹកដោយផ្ទាល់ទៅលើមូលដ្ឋានរបស់រុក្ខជាតិ ដើម្បីទទួលបានទឹក និងសារធាតុចិញ្ចឹមដោយផ្ទាល់ នេះកាត់បន្ថយការប្រើប្រាស់ទឹករហូតដល់ ៧៥% ។
អ៊ីស្រាអែលក៏ផ្តោតទៅលើការដាំដុះបន្លែប្រភេទសណ្តែក ដែលមានលក្ខណសម្បត្តិជួយស្តារដីផង រួមជាមួយនឹងការប្រើប្រាស់ទឹកតិចផង ។ បន្ថែមពីលើការប្រើប្រាស់ទឹកប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាព អ៊ីស្រាអែលដឹងពីហានិភ័យចំពោះប្រទេសរបស់ខ្លួន ។ ដូច្នេះហើយ ក្នុងឆ្នាំ ២០០០ អ៊ីស្រាអែលបានចំណាយទុនជាង ៧៥០ លានដុល្លារអាមេរិក ដើម្បីចម្រោះទឹកសមុទ្រមកសម្រាប់ប្រើប្រាស់ ។
បច្ចុប្បន្ននេះ ជាង ៥០% នៃទឹករបស់ប្រទេសនេះបានមកពីទឹកសមុទ្រចម្រោះ ដូច្នេះ អ៊ីស្រាអែលមានទំនុកចិត្តថានឹងមានទឹកគ្រប់គ្រាន់តាមតម្រូវការ ។
នៅឆ្នាំ ១៩៩៣ រដ្ឋាភិបាលអ៊ីស្រាអែលបានមើលឃើញថា អ៊ីនធឺណិត និងបច្ចេកវិទ្យា នឹងធ្វើឲ្យអាជីវកម្មក្នុងប្រទេសមានដំណើរការទៅមុខ ។ ដូច្នេះ រដ្ឋាភិបាលបានដាក់ចេញនូវគោលនយោបាយមួយឈ្មោះថា "Yozma" ដែលផ្តល់មូលនិធិដល់ការចាប់ផ្តើមអាជីវកម្ម និងសិទ្ធិពន្ធបន្ថែម រួមទាំងគាំទ្រការស្រាវជ្រាវ និងការអភិវឌ្ឍន៍។ វាបានក្លាយជាប្រទេសដែលមានសមាមាត្រនៃមូលនិធិស្រាវជ្រាវ និងអភិវឌ្ឍន៍ខ្ពស់បំផុតដល់ GDP នៅលើពិភពលោក។
នៅពេលរឿងនេះកើតឡើង អ៊ីស្រាអែលមានការចាប់ផ្តើមអាជីវកម្ម ។ រឿងថ្មីជាច្រើនបានកើតឡើង ជាពិសេសក្នុងវិស័យកសិកម្ម បច្ចុប្បន្នមានក្រុមហ៊ុនជាង ៣៤៨។
ដូច្នេះយើងបានឃើញវាគ្រប់គ្រាន់ហើយ វាមិនងាយស្រួលទេនៅអ៊ីស្រាអែល នៅពេលផ្លាស់ប្តូរពីទីក្រុងវាលខ្សាច់ ក្លាយជាអ្នកដឹកនាំក្នុងវិស័យកសិកម្មទំនើបបំផុត ។
ទោះបីជាមានដែនកំណត់លើតំបន់ដាំដុះក៏ដោយ រួមទាំងជម្លោះជាមួយបណ្តាប្រទេសអារ៉ាប់ និងប៉ាឡេស្ទីន ប៉ុន្តែ អ៊ីស្រាអែលអាចកែលម្អវិស័យកសិកម្មរបស់ខ្លួនបានរីកចម្រើនខ្លាំង ។
ទោះបីជាបច្ចុប្បន្ន វិស័យកសិកម្មនាំមកត្រឹមតែ ២% នៃប្រាក់ចំណូលរបស់ប្រទេស ពីព្រោះសេដ្ឋកិច្ចរបស់អ៊ីស្រាអែលមានការព្រួយបារម្ភយ៉ាងខ្លាំងជាមួយនឹងទំនិញបច្ចេកវិទ្យាខ្ពស់ ប៉ុន្តែអ៊ីស្រាអែលនៅតែមានផលិតផលកសិកម្មគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ការប្រើប្រាស់ ហើយខ្លះក៏អាចនាំចេញបានដែរ ។
អ្វីដែលគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍គឺ ប្រើប្រាស់ជាង ៩៩% នៃកម្លាំងពលកម្មរបស់ប្រទេស ចង្កោមនៅក្នុងវិស័យឧស្សាហកម្ម ហើយសេវាកម្មគឺជាចម្បង ដែលមានប្រព័ន្ធ និងបច្ចេកវិទ្យាល្អរួចជាស្រេច ដូច្នេះ មិនចាំបាច់ជួលកម្មករដែលមានជំនាញខ្ពស់នោះទេ តែកម្លាំងពលកម្មក្នុងវិស័យកសិកម្ម បានពឹងផ្អែកលើពលករបរទេសដើម្បីធ្វើការ ៕
អត្ថបទប្រហាក់ប្រហែល
ពាណិជ្ជកម្ម
អត្ថបទថ្មីៗ
អត្ថបទពេញនិយម